حال ِ مرا از شعرهایم بو نخواهی برد

 

یک حکایت ساده مانده بود

 

بعدا نوشت اضافه شد!

 

مهندس ِ ناقل

 

ساز ناکوک دلم

 

تووی تاریکی شب، آه در جریان بود

 

قهرمان ِ زندگی ِ خودت باش

 

من ِ جدید

 

آهای صدای بارون، دقیقه های بی جون

 

اینا حرفای منه، نمیگم جلو همه

 

چندین هزاران سال شد، تا من به گفتار آمدم